این پژوهش یک مطالعه نیمی تجربی است با هدف تعیین تاثیر آموزش روش آرامسازی بنسون بر کنترل دیابت در بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران، در این پژوهش 48 بیمار دیابتی (30 نفر در گروه آزمون و 18 نفر در گروه شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه آزمون، روش آرامسازی بنسون آموزش داده شد و به مدت 3 ماه پیگیری شد. طبق نتایج پژوهش، آزمون آماری کای دو نشان داد که میزان بهبود در HbAlcدر گروه آزمون بطور معناداری بیشتر از گروه شاهد می باشد (P<0.043)، بنابراین فرضیه اول پژوهش ''تحت عنوان میزان HbAlc در بیماران دیابتی پس از آموزش آرامسازی نسبت به قبل و نسبت به گروه شاهد کمتر می گردد'' مورد تایید قرار گرفت. همچنین آزمون کای دو نشان داد که بین گروه شاهد و آزمون از نظر کاهش مصرف انسولین پس از مداخله تفاوت معنی داری وجود ندارد (0.9 فرضیه = (P بنابراین، فرضیه دوم پژوهش تحت عنوان ''میزان مصرف انسولین در بیماران دیابتی پس از آموزش آرامسازی نسبت به قبل و نسبت به گروه شاهد کمتر می گردد'' مورد تایید قرار نگرفت.